Qaysidur shaxarda bir qiz yashab o ’tgan edi. U doyim bir yigitni qattiq sevar va u bilan bo’lishni orzu qilardi. Qiz: Bizga ham birga bo’lish nasib qilarmikin? Yigit: Ha, lekin hozir bu haqda gapirgim yo ’q…. Qiz: Nimaga? Yigit: Buning javobini o’zim ham bilmayman…Uzr men hozir ketishim kere…hayr Qiz: Aha mayli hayr… Qiz asta sekinlik bilan uyga qarab yo ’l oldi. Butun yo’l bo’yi yigit haqida o’ylardi. Oradan vaqt o’tgach qiz unga sms yubordi.: "Men bilan sayrga chiqasami iltimos? " Lekin yigit hech qanday javob xati yubormadi. Qiz sho ’rlik esa kechasi bilan mijja qoqmay uni o’ylab chiqardi….Va nihoyat sahar tong ham otdi, qiz esa o’qish tomon yo’l olar ekan, hursandchiligi ich- ichiga sig’masdi uni yana ko’rish imkoniga ega edi… Ming afsuski u kelmadi… Shu dam qizni bir dugonasi oldiga keldi … Dugonasi: U senga aytdimi? Biz u bilan birga uchrashuvga chiqishga qaror qildik. Qiz: Nima? Dugonasi: men kechqurun undan senga aytishini so ’ragan edim, senga aytishi kerak ediku. Shu dam qiz sho’rlik birozgina sukunat saqlab qoldi. Alamidan ko ’zidagi yoshlarni yashirish uchun ichiga yutunardi. Kechga yaqin, qiz uyga kelgach to’gri borib kompyuteriga o’tirib yigitni kirishini kuta boshladi. Qiz: Nimaga menga aytmading? Yigit: Nimani aytishim kere? Qiz: dugonam bilan birga yurganingni Yigit: Uzr, men seni hafa qilgim yo’q edi. Qiz: lekin endi kech bo’lib ulgurdi… qanday qilib bunga yo’l qo’yding..ahir u dugonam bo’la turib bilardiku seni sevishimni… Yigit: aha bilaman, meni kechir… Shu onning o’zida qiz joniga qasd qilgisi kelardi, yashashdan maqsadi qolmagan edi. Qiz keyinchalik hammasini surishitirib bilib yetdiki, yigit qizning dugonasiga uni qanchalik sevishini aytib u bilan birga bo ’lishni hohlagan ekan….Biroq bir kam dunyo deganlariday qizning dugonasi yigitni tark etdi …u bilan ortiq birga bo’lishni hohlamadi…Sevgisini yo’qotgan bechora yigit keyingina tushunib yetdi qizning ahvolini… Qiz balkim endi u bilan birga bo ’lishga imkon tug’ulgandur deya, undan yana so’radi….afsuski yigit "Yo’q” deya rad javobini qaytardi… Qiz: Men bilan birga bo’lmasliginga sabab chunki mening hunukligimmi … mendan shunchalik nafratlanasanmi…. nahotki shunchalik men bilan birga bo’lishni hohlamasang….??? Yigit: Balkim… Qiz birozgina qarab turdida va birdan o ’yladi…”Men o’zi bu dunyoga atalganmanmi....” Erta tongda qizning oyisi vannahonadan kelgan baqiriq ovozi ila cho ’chib uyg’onib, o’shayoqqa qarab yugura ketdi… Qiz qo’lida pichoq ushlab qonga belangancha yotardi …Kutilmaganda ko’zlari asta sekinlik bilan yumildi va qayta uning mayus ko ’zlari ochilmadi….Birdan oyisining ko’zi qizining ikkinchi qo’lidagi bir varaqqa tushdi…Qiz unga siyohli ruchka bilan emas aksincha o ’zining tomi bilan kesgan qoni bilan bosib yozgan edi….”Unga aytchi men endi yetarlikch chiroyga ega bo’ldimmi oyijon…???” Foydalanuvchilarga maslahatim: Agar siz ham o’zingizni shu qiz kabi his qilsangiz, sevgi bobida azob chekayotgan bo ’lsangiz, iltimos bundayin ishga qo’l urmang…Men ham aslida bunga o’xshash kunlarni boshimdan kechirganman biroq o ’zimni jonimga qasd qilmadim..Bundayin ishni qilishdan oldin o ’ylab ko’ring….Nahotki o’z joningizni u insonga teng ko’rsangiz, ahir bir umr sizni qadirlab kelgan ota onayiz va oila azolarizdan ham ustun bo ’lsa u inson. G’azabdan bu ishga qo’l urarsiz lekin olamdan o’tganizdan keyin ortingizdan faqatgina ota onayiz dod faryod qilib qoladi ….Siz qadirlab sevgan inson esa yallo qilib hayotini davom ettiraveradi ….Hayotingizni buzishlariga yo’l qo’ymang, aksincha hayotiz faqatgina o’zingizni qo’lingizda, sizda 2 ta imkoniyat bor….o’zingizni jarlikka uloqtirish yoki shu jarlikdan tog’ kabi o’zingizni ziyoda qilib, hayotni shirin lahzalaridan bahramand olish…